Dużo łask otrzymaliśmy w tej Zawadzie. Pierwszą, jaką otrzymaliśmy, to jest postawienie tego kościoła.

To były bardzo ciężkie czasy komuny. Jednak ks. Ślusarczyk, który nam ten kościół budował, jakoś wystarał się. Ale ja mówię, że to tylko dzięki temu krzyżowi, temu Panu Jezusowi, że On tu chciał być z nami  – wyznaje p. Rozalia i dodaje, że Pan Jezus nieustannie obdarza ich błogosławieństwem.

Cudowny krzyż od lat znajduje się w świątyni. Świadectwa otrzymanych darów nie cichną, jak również nie ustaje modlitwa w różnych intencjach. Parafianom jest także bliska bł. Aniela, do której część z nich zmierzała nawet dwa razy dziennie. – Patrząc na moich parafian, dostrzegłem, że wielu z nich ma jakieś pokrewieństwo duchowe z bł. Anielą – żyjąc w stanie świeckim, pełniąc swoje obowiązki w pracy, w domu, w rodzinie, łączą je z miłością do Pana Boga. To są okolice, gdzie jest wielu Bożych ludzi, którzy prowadzą normalne życie, a z drugiej strony jest ono przesiąknięte miłością do Pana Boga – mówi ks. Czesław Stożek, proboszcz parafii.

Wspólnota ta nie jest duża, ale bardzo prężnie działająca. Jej członkowie dbają o wewnętrzną i zewnętrzną stronę kościoła i o jego okolicę. W każdej sytuacji odpowiadają gotowością do pomocy. Ks. Stożek zauważa we wspólnym działaniu szansę na przyciągnięcie osób, które są nieco dalej od Kościoła. – Patrząc na tych zaangażowanych, kiedy robimy coś na chwałę Bożą i dla dobra Kościoła, i przy tym cieszymy się sobą, być może ktoś poczuje, że też chce wziąć w tym udział. Może to jest droga do Boga – zastanawia się kapłan.

Czego można życzyć zawadzkiej parafii? – Żeby Pan Bóg nam błogosławił. Czas spędzony tutaj traktuję jako czas błogosławieństwa. Wiele dobrych rzeczy przez te dwa lata się tutaj stało. Jestem pełen nadziei, że Pan Bóg dalej to poprowadzi. Podejmując różne akcje, jako pierwsze mówię, że jak Pan Jezus kieruje całą wspólnotą parafialną, to wtedy jest najlepiej. Moim zadaniem jest łapać natchnienia od Pana Boga, żeby robić, co On chce. Co Pan Bóg da, to przyjmujemy. Jeżeli byłby jeszcze trudniejsze czasy, jeśli wiązałyby się z jakimś krzyżem, to będąc w parafii Podwyższenia krzyża, wypada wziąć go na ramiona i iść za Chrystusem – podkreśla ks. Stożek.

Parafianie podejmują także posługi podczas różnych uroczystości. Służba liturgiczna, która liczy 5 ministrantów oraz 12 lektorów, jest obecna przy ołtarzu w tygodniu, w niedziele oraz w święta. Michał przyznaje, że w służeniu najbardziej lubi czytanie słowa Bożego. Wraz z Pawłem zachęcają chłopców do dołączenia do tej wspólnoty: dobra atmosfera, integracja, formacja gwarantowane.

Strażacy z OSP Zawada również są obecni podczas ważnych wydarzeń parafialnych. Orkiestra OSP, którą tworzą 32 młode osoby, odpowiada za oprawę muzyczną liturgii. Śpiewem służy także schola, która obecna jest na niedzielnej Eucharystii co dwa tygodnie. Gromadzi ona kilkanaście dziewczyn i jednego chłopca. Jak przyznaje Katarzyna, opiekunka grupy, to wielka radość rozwijać się i obserwować rozwój talentu innych.

Panie z Koła Gospodyń Wiejskich w Zawadzie podczas procesji noszą feretrony i świece, a także prowadzą adorację w Wielką Sobotę. Oprócz tego biorą udział w piknikach charytatywnych i kiermaszach. Swoimi specjałami częstowały pielgrzymów podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w 2016 r.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Czytaj również...

Jacy są parafianie z Zawady? Co zawdzięczają cudownemu krzyżowi Chrystusa? Jakie grupy dbają o oprawę muzyczną Mszy świętych? Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Zawadzie to kolejny cel naszej wycieczki po archidiecezji.

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Zawadzie została erygowana w 1982 r., natomiast kościół parafialny budowano od 1976 r. Stało się to dzięki staraniom pierwszego proboszcza, ks. Józefa Ślusarczyka oraz parafian. Do tego czasu wierni modlili się w kościele bł. Anieli Salawy w Sieprawiu. Jak wspomina Tadeusz Przęczek, prezes OSP w Zawadzie, w latach 70. mieszkańcy z zaangażowaniem dążyli do utworzenia parafii. Motywował ich cudowny krzyż, który znajdował się w starej kapliczce. Często stawali tam, przed ukrzyżowanym Chrystusem, i powierzali Mu chorych i umierających. Niejednokrotnie doznawali oni łaski uzdrowienia lub dobrej śmierci.

redakcja@sieprawinfo.pl